تصاج

دراین مطلب اختراعاتی که فکر می کردید مدرن و مربوط به امروز هستند،معرفی می شود. اینها وسایلی هستند که اغلب مردم فکر می کنند این اجسام در جهان مدرن (یا حداقل قرون وسطی) اختراع شده اند اما تمام آنها مربوط به زمان پیش از مسیحیت هستند.
 ۱۰٫ فوتبال

رومی ها و یونانی های باستان با انواع زیادی از بازی های توپی آشنا شده بودند، که در بعضی از آنها شرط استفاده از پا ضروری بود. در بازی رومی harpastum باور داشتند که از یک بازی تیمی به نام episkyros اقتباس شده است. سیاستمدار رومی به نام سیسرو (۱۰۶- ۴۳ قبل از میلاد) از یک مرد نام می برد که زمانی که برای زدن مویش به سلمانی رفته بود در اثر پرت شدن توپ به آرایشگاه مرد! با تعریفی که از این بازیها شده به نظر به فوتبال راگبی شباهت دارد. مدرک مستندی از فعالیتی شبیه به فوتبال نیز در آیین نامه ارتش چینی « Zhan Guo Ce» یافت شده است که بین قرن های سوم تا اول قبل از میلاد گردآوری شده است. در آنجا از ورزشی به نام سوجو (ترجمه تحت اللفظی «ضربه به توپ») نام آورده شده که با یک توپ چرمی شروع می شد، بازیکنان این توپ را به درون سوراخی که در وسط یک تکه لباس ابریشمی بوده می انداختند که در بین نی های بامبو بسته شده بود.
 ۹٫ مسواک

انواع مختلفی از پیشگیری های بهداشتی مربوط به دهان از زمان های باستان وجود داشته و در تاریخ ثبت شده است. این موضوع به وسیله حفاری هایی که در سراسر جهان انجام شده مورد بررسی قرار گرفته است، در این حفاری ها تکه چوب های جویدنی، شاخه های کوچک درخت، پرهای پرندگان، استخوان های حیوانات و تیغ های جوجه تیغی کشف شده است. مردم زیادی از شکل های مختلف مسواک استفاده می کردند. در طب هندی (Ayurveda) از درخت neem (a.k.a. daatun) استفاده می شد و این درخت برای تهیه مسواک و محصولات مشابه برای هزاران سال پرورش می شد. یک نفر انتهای شاخه درخت نیم را می جود تا به شکل رشته های مسواک در آید و بعد از آن برای تمیز کردن دندان هایش استفاده می کند. در جهان مسلمانان، مسواک یا سیواک عبارت بود از شاخه یا ریشه گیاهانی که خاصیت ضدعفونی کننده داشتند. مسواک از دوران عصر طلایی اسلام به طور گسترده ای استفاده می شد.
 ۸٫ بخیه

بخیه تاریخچه طولانی و عجیبی دارد که به مصر باستان برمی گردد، در آنجا از هر چیزی از پوست درخت تا مو برای بخیه زدن گوشت انسان استفاده می شد. پزشکان ۴۰۰۰ سال پیش برای بستن زخم از بخیه زدن استفاده می کردند. یافته های باستان شناسی مصر باستان نشان می دهد که مصری ها از کتان و رگ و پی حیوانات برای بستن زخم ها استفاده می کردند. در هند باستان پزشکان از شاخک های سوسک ها یا مورچه ها به عنوان گیره ای که زخم ها را جوش می داد استفاده می کردند. آنها برای این کار حشرات را گرفته و بدنشان را نصف می کردند و این شاخک ها را از بدنشان جدا می کردند. از دیگر مواد طبیعی که برای بستن زخم استفاده می شد می توانیم از کتان، مو، علف، نخ پنبه، ابریشم، موهای ریز خوک و دل و روده حیوانات نام برد. پس الان باید متوجه شده باشید که اصول اساسی بستن زخم ها از سال ۴۰۰۰ سال پیش زیاد تغییر نکرده است!
۷٫ نقشه

یک لوح سفالین بابلی به عنوان اولین نقشه شناخته شده جهان ثبت شده است. این لوح سال ۱۹۳۰ در حفاری های خرابه های شهر گا-شور (Ga-Sur) در نوزیه ۲۰ مایلی شمال محوطه بابل قدیم (عراق امروزی) از زیر خاک بیرون کشیده شد. این نقشه به قدری کوچک است که در کف دست جای می گیرد (۶٫۸ در ۷٫۶ سانتی متر)، بیشتر مکان های این نقشه مربوط به دودمان پادشاهی ساراگون پادشاه اکد (۲۳۰۰ تا ۲۵۰۰ قبل از میلاد) می باشد. روی لوح مرزهای دو منطقه خشکی مشخص شده است و مجرای آب زمین ها را به دو نیم کرده است.
این لوح خاص با اشکال میخی نوشته شده و با نمادهای مخصوص روی سفال علامت گذاری یا قلم زنی شده است. نوشته های روی نقشه هویت برخی افراد و اسامی برخی مکان ها را مشخص می کند.
 ۶٫ صابون

قدیمی ترین مدرک ثبت شده از تولید مواد صابونی شکل مربوط می شود به ۲۸۰۰ سال قبل از میلاد مسیح در بابل باستانی. فرمول صابون ترکیبی از آب، ماده قلیایی و روغن cassia که بر روی لوح گلی تقریبا مربوط به ۲۲۰۰ سال پیش نوشته شده است. در پاپیروس Ebers (مصر، ۱۵۵۰ قبل از میلاد) نوشته شده که مصریان باستان به طور مرتب حمام می کردند و روغن حیوانی و گیاهی را با نمک های قلیایی ترکیب می کردند تا ماده ای شبه صابون خلق کنند. در برخی دیگر از اسناد کشف شده مصریان باستان ذکر شده که آنها در تهیه پشم برای ریسندگی از موادی مثل صابون استفاده می کردند. جالینوس ساختن صابون با استفاده از قلیاب را شرح می دهد و آن را برای شستشو و دور کردن آلودگی از لباس و بدن تجویز می کند. طبق گفته جالینوس بهترین صابون برای آلمان بود؛ و صابون فرانسه رتبه دوم را دارا بود. اولین نمونه از صابون واقعی به عنوان پاک کننده ثبت شده در تاریخ همین است.
 ۵٫ کشتی سازی

قدیمی ترین کارگاه های کشتی سازی ۲۴۰۰ سال قبل از میلاد در بندر هاراپان در زندکی لوتال در گجرات هند برپا شدند. کشتی سازی های لوتال مربوط بودند به مسیر باستانی رود سابارماتی روی مسیر تجاری بین شهرهای هاراپانی در سند و شبه جزیره Saurashtra، وقتیکه بیابان محصور Kutch بخشی از دریای عربی بود. معماران لوتال پیشرفت های برجسته ای در ساخت کارگاه کشتی سازی و انباری که به منظور استفاده در راه اهداف تجارت آب به کار می رفت را به نام خود ثبت کردند. لنگرگاه در دامنه شرقی شهر ساخته شد و باستان شناسان به آن به عنوان یک اثر برجسته معماری با عالی ترین سبک معماری می نگرند. این لنگرگاه دورتر از سرچشمه اصلی رودخانه قرار دارد که از رسوب گرفتن و مسدود شدن آب جلوگیری می شود اما دسترسی به کشتی را حتی در بالاترین حالت مد آب به خوبی تامین می کند. نام شهر باستانی یونانی ناپاکتوس « Naupactus» به معنی کارخانه کشتی سازی است. شهرت شهر ناپاکتوس به افسانه های گذشته مربوط می شود، وقتی که Heraclidae (اولاد هرکول) در آنجا ناوگانی برای رزم با پلوپونسوس ساختند.
۴٫ آینه طبی یاسکپولوم (وسیله معاینه از طریق سوراخ های بدن)

    

یاسکپولوم (معادل لاتین برای «آیینه») نوعی ابزار پزشکی که برای معاینه از طریق سوراخ های بدن مورد استفاده قرار می گیرد و شکل آن هم بستگی به سوراخ های آن ناحیه از بدن دارد که قرار است برای آنجا استفاده شود. رومی ها از آیینه واژینال استفاده می کردند و نمونه های دست سازی از آیینه ها در پمپئی یافت شده است. ابزارهای اصلی در حفاری های خانه ساراگون در پمپئی یافت شد، پس به خاطر یافت شدن این ابزار در خانه اش مشهور شد. این ابزار عبارت بود از یک priapiscus با ۲ (یا گاهی اوقات ۳ یا ۴) دریچه کام و زبانه ای که با یک دسته با مکانیزم پیچی باز و بسته می شود، تنظیماتی که در یاسکپولوم قرن ۱۸ اروپا نیز یافت شد. سورانوس اولین نویسنده ای است که نظرش نسبت به یاسکپولوم بخصوص از نوع واژینال را ذکر کرده است. نویسنده های Graeco-Roman که از امراض زنانه و مامایی می نویسند بارها استفاده از این ابزار را برای تشخیص و درمان بیماری های رحم و واژن توصیه کرده اند، و حالا این ابزارها یکی از نادرترین ابزارهای پزشکی شناخته شده اند.
۳٫ رزین عمل آمده

اگرچه ولکانش اختراع قرن ۱۹ بود، تاریخچه رزین با مصارف دیگر به زمان پیش از تاریخ برمی گردد. واژه Olmec در زبان آزتکی به معنای «مردم رزینی» می باشد. مردم نیمه آمریکایی زمان باستان، واژه لاستیک « latex» را از کلمه Castilla elastic نوعی درخت رزینی آن منطقه استخراج کردند. سپس آب انگور محلی با این شیره گیاهی مخلوط شد تا رزین عمل آمده در ۱۶۰۰ قبل از میلاد خلق شود. مدارک باستان شناسی دال بر این است که رزین در دوره های گذشته مورد استفاده این آمریکایی ها بوده است- نمونه اش دوجین توپی است که در باتلاق Olmec El Manati یافت شده است. تا ۳۰۰۰ سال بعد و زمان پیروزی اسپانیا رزین از مناطق گرمسیری به سراسر Mesoamerica صادر می شد. اگرچه پیکرنگاری نشان می دهد استفاده های متعددی از رزین می شده است اما مصرف اولیه آن در توپ هایی بوده است که یا برای هدیه گرفتن استفاده می شدند و یا در بازی های توپی آیینی به کار می رفتند.
۲٫ چتر

در مجمسه های نینوا بارها سایبان دیده شده است. اوستن هنری لایارد عکسی از یک نقش برجسته ارائه می دهد که در آن پادشاهی در یک ارابه با چتری بالای سرش ایستاده است، همراه با یک خدمتکاری که چتر را بالای سر او نگه داشته است. در قسمت پشتی سایبان نیز پرده ای است که آن را جمع می کند، درست مثل نمونه هایی که ما امروزه استفاده می کنیم. این وسیله منحصرا به پادشاه تعلق داشت (کسی که طاس هم بود) و هرگز توسط افراد دیگر مورد استفاده قرار نمی گرفت. در مصر سایبان با شکل های متفاوتی پیدا شده است. در برخی نمونه ها شبیه یک بادبزن است، بادبزنی با برگ های خرما یا پرهای رنگین که دسته بزرگی به آن وصل شده است، شبیه آنهایی که در اجتماعات پشت سر پاپ نگه داشته می شوند. مفسر قرن دوم چینی فو شیان اضافه می کند که این چتر تاشوی ارابه وانگ مانگ بندهایی داشته که آن را جمع و باز می کرده است.
۱٫ خمیردندان

قدیمی ترین اشاره به خمیردندان مربوط می شود به نسخه های خطی مصری مربوط به قرن ۴ بعد از میلاد که در آن مخلوطی از گل های زنبق و سوسن تجویز شده است. فرمول ساخت بیشتر خمیردندان های اولیه بر پایه ادرار بوده است. باوجود این خمیردندان ها یا پودرها تا قرن ۱۹ میلادی در مصرف عموم مردم قرار نگرفت. یونانی ها و سپس رومی ها با اضافه کردن پاک کننده هایی مثل استخوان های خرد شده یا پوست های صدف ساختار خمیردندان را بهتر کردند. در قرن ۹ «زیریاب» موسیقی دان و طراح مد ایرانی به خاطر اختراع نوعی خمیردندان مشهور شد. که درسرتاسر اسپانیای اسلامی معروف شد. ترکیبات دقیق این خمیر دندان اکنون ناشناخته است، اما گزارش شده که هم مواد اساسی تمیز کننده و هم طمع دهنده را دارا بوده است.